Znaczniki: VisualEditor apiedit |
Znacznik: VisualEditor |
||
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
== Rozgrywka == |
== Rozgrywka == |
||
| − | Fabuła ''Papers, Please'' traktuje o życiu zawodowym inspektora imigracyjnego pracującego na przejściu granicznym położonym |
+ | Fabuła ''Papers, Please'' traktuje o życiu zawodowym inspektora imigracyjnego pracującego na przejściu granicznym położonym między Kolechią, a Arstoczką. Gracz ma za zadanie kontrolować dokumenty przybywających ludzi, używając nieskomplikowanej tablicy przyrządów, aby upewnić się, czy są one zgodne z prawem. Ma to na celu ochronę kraju przed niepożądanymi osobami takimi jak: terroryści, przestępcy czy przemytnicy. W razie wykrycia niezgodności, gracz może przesłuchać ubiegającego się o wstęp w celu jej wyjaśnienia oraz, jeśli zachodzi taka potrzeba, zebrać odciski palców lub wykonać skan całego ciała. W niektórych przypadkach grający ma możliwość zaaresztowania petenta czy też przyjęcia proponowanej przez niego łapówki. |
[[File:468px-Game logo.png|thumb|220x220px]] |
[[File:468px-Game logo.png|thumb|220x220px]] |
||
| − | Pod koniec każdego dnia pracy gracz otrzymuje określoną kwotę pieniędzy uzależnioną od liczby udzielonych pozwoleń, wielkości łapówek, a także kar finansowych wymierzonych za popełnione błędy. Następnie musi zadecydować jak rozdysponować swoje zasoby pieniężne pomiędzy czynsz, produkty żywnościowe, ogrzewanie i inne artykuły pierwszej potrzeby, aby zapewnić byt sobie i swojej rodzinie. Podczas gdy wzajemne relacje pomiędzy |
+ | Pod koniec każdego dnia pracy gracz otrzymuje określoną kwotę pieniędzy uzależnioną od liczby udzielonych pozwoleń, wielkości łapówek, a także kar finansowych wymierzonych za popełnione błędy. Następnie musi zadecydować jak rozdysponować swoje zasoby pieniężne pomiędzy czynsz, produkty żywnościowe, ogrzewanie i inne artykuły pierwszej potrzeby, aby zapewnić byt sobie i swojej rodzinie. Podczas gdy wzajemne relacje pomiędzy Arstoczką, a sąsiednimi krajami pogarszają się, między innymi w związku z powtarzającymi się atakami terrorystycznymi, stopniowej zmianie ulegają przepisy imigracyjne. Zmiany te mogą polegać na wprowadzeniu zakazu wstępu dla obywateli konkretnego kraju czy domaganiu się specyficznej i aktualnej dokumentacji. W trakcie rozgrywki gracz może zmagać się z dylematami moralnymi, takimi jak decyzja o wpuszczeniu do kraju małżonka imigranta pomimo niespełniania przez niego wymogów formalnych, który może okazać się zamachowcem. Gra zawiera losowo generowane postacie, do tworzenia których wykorzystywane są przygotowane przez twórcę szablony, oraz unikalnych bohaterów. |
| − | W grze pojawia się także tajemnicza antyrządowa organizacja znana jako EZIC. Jej członkowie co pewien czas zjawiają się na przejściu granicznym i instruują gracza co ma zrobić, aby pomóc ugrupowaniu w obaleniu obecnego rządu i przejęciu władzy. Grający może wspomóc organizację bądź zlekceważyć jej rozkazy. |
+ | W grze pojawia się także tajemnicza antyrządowa organizacja znana jako Gwiazda Zakonu Ezica albo po prostu EZIC. Jej członkowie co pewien czas zjawiają się na przejściu granicznym i instruują gracza co ma zrobić, aby pomóc ugrupowaniu w obaleniu obecnego rządu i przejęciu władzy. Grający może wspomóc organizację bądź zlekceważyć jej rozkazy. |
Produkcja posiada tryb fabularny z dwudziestoma możliwymi zakończeniami pojawiającymi się w zależności od wyborów dokonywanych przez gracza, jak i losowy tryb gry w nieskończoność, który trzeba odblokować<sup>[2][3]</sup>. |
Produkcja posiada tryb fabularny z dwudziestoma możliwymi zakończeniami pojawiającymi się w zależności od wyborów dokonywanych przez gracza, jak i losowy tryb gry w nieskończoność, który trzeba odblokować<sup>[2][3]</sup>. |
||
== |
== |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">'''Obywatele! Po sześciu latach wojny nasza wielka ojczyzna, Arstoczka, odzyskała należne nam od wieków tereny miasta Grestin, niesprawiedliwie zajęte przez kolechiańskich uzurpatorów. Wrótce granica zostanie otwarta, by zjednoczyć rodziny rozdzielone działaniami wojennymi i wspomóc rozwój naszego kraju. Niech żyje Arstoczka! '''</p> |
||
| ⚫ | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">'''Czy symulator pracy urzędnika może być ciekawy? Oczywiście!'''</p><p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;"></p> |
||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;"> |
+ | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">Być może zatem dzięki Papers, Please niektórzy polscy gracze nabiorą trochę innej perspektywy na naszą poplątaną historię najnowszą, albo chociaż podczas następnej wizyty w urzędzie spojrzą nieco przyjaźniejszym okiem na siedzącą po drugiej stronie biurka osobę. Może dlatego tak sztywno trzyma się reguł, bo jeszcze jedna pomyłka w tym miesiącu zaprowadzi ją na bezrobocie, a może widzi pięćdziesiątego w tym dniu petenta, który zapomniał niezbędnego papierka i po prostu nie może już na niego patrzeć. Cóż, urzędnik też człowiek, jak się okazuje. ''' ''''' Tekst pochodzi ze strony Gram.pl, został jedynie lekko zmieniony''</p> |
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;"></p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">'''Odpowiedź na to pytanie brzmi: tak, Papers, Please jest symulatorem urzędnika, ale w żadnym razie nie nudnym. Jak Cart Life, nagrodzona na Independent Game Festival gra Richarda Hofmeiera, która z na pozór nieciekawego życie zwykłych ludzi tworzy wciągający tytuł, tak i Papers, Please w szarej rzeczywistości biurokraty znajduje elementy dookoła których buduje zasady rozgrywki. Z początku proste - sprawdź paszport, wstempluj wizę - w miarę postępów w grze zaczynają się komplikować. Czasy w których działa anonimowy bohater są burzliwe, dlatego z dnia na dzień zmieniają się rządowe przepisy i dokumenty, a ministerstwo wciąż dorzuca nowe. Przez posterunek w Grestin przewijają się kryminaliści, wywrotowcy, szpiedzy, kanciarze, prostytutki, dysydenci, kombinatorzy, handlarze ludźmi, mafiozi, kultyści, podżegacze, mordercy, kunktatorzy, przemytnicy, spiskowcy, terroryści, a także zwykli zmęczeni ludzie, oraz okazjonalnie jakiś wyjątkowy kretyn. '''</p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">'''Anonimowy protagonista znajduje więc między młotem, a kowadłem. Z jednej strony absurdalna biurokracja i papierkologia, ciągle zmieniające się wymagania, dokumenty i załączniki, z drugiej - szarzy ludzie ze swoimi problemami, nienadążający za zmianami, wystraszeni kontaktem z urzędem, a między nimi oszuści i szmuglerzy, których trzeba wyłapać. Z trzeciej strony - wyłapujące najdrobniejsze błędy i przeoczenia kontrole, które karzą upomnieniami i karami finansowymi, surowy szef i bezlitosne służby specjalne, z czwartej - kultyści i fanatycy, którzy również mogą być bardzo konkretnym zagrożeniem. Do tego (piąta strona!) dochodzi czekająca w domu rodzina, którą trzeba nakarmić, ogrzać oraz niekiedy wyleczyć, co niestety kosztuje. Tymczasem w pracy zegar bije, wymagania z ministerstwa rosną, każda pomyłka zmniejsza zarobki - a tu mieszkanie nieogrzane, dzieci głodne, teściowa z żoną chorują...'''</p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;"></p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">'''I w tym momencie dylematy urzędnika, które na co dzień nikomu nie spędziłyby by snu z powiek, zaczynają robić się ciekawe i nietrywialne. Ba, niekiedy wybory jakie przyjdzie podejmować graczowi zahaczają już o zagadnienia etyczne. Czy jeśli brakuje pieniędzy na lekarstwa dla dziecka, to wzięcie łapówki jest moralnie naganne? Czy ważniejsza jest wierność zasadom narzuconym przez państwo, czy przez samego siebie? Czy złamanie zasadniczo słusznej reguły by pomóc komuś, kto znalazł się w tarapatach jest w porządku? Papers, Please jak mało która gra pokazuje, że świat nie jest czarno-biały, a o natężeniu szarości trzeba zadecydować samemu. Niejednokrotnie wybierając tę czy inną opcję nie da się oprzeć na stuprocentowo pewnych faktach: kobieta, która błaga o pomoc w przejściu przez granicę, może przecież kłamać, podobnie mężczyzna podobny do poszukiwanego przestępcy. Papers, Please, podobnie jak pierwszy Wiedźmin, każe podejmować decyzje w warunkach braku pełnej wiedzy, a potem obserwować konsekwencje, czasem bezpośrednio dla bohatera, a czasem dla kogoś, o rozstrzelaniu kogo dowiemy się nazajutrz z gazety.'''</p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">'''Dobra gra powinna umiejętnie balansować między ryzykiem, a nagrodą - także pod tym względem Papers, Please nie zawodzi. Rozgrywkę wyważono w ten sposób, że pieczołowite sprawdzanie każdego podpisu, pieczęci i formatu dokumentu powoduje, że nie sposób wyrobić się w czasie. Jednak puszczanie ludzi przez granicę na oko również nie jest najlepszą opcją, de facto sprowadza się bowiem do liczenia na łut szczęścia. W Papers, Please rozgrywka jest losowa: za każdym razem do okienka podchodzą odmienni petenci, z różnymi problemami i niezgodnościami w papierach, dlatego cały czas trzeba się mieć na baczności. Kiedy brakuje czasu, bardzo korci by odrzucić niepełne podanie - ale może się okazać, że delikwent miał wymagany dokument, tylko zapomniał go okazać...'''</p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;"></p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;"></p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">'''Grafika w Papers, Please jest uproszczona, acz w zupełności spełnia swoje zadanie i ma swój charakterystyczny styl, czego nie można powiedzieć o wielu tytułach AAA. Muzyka jest stosownie pompatyczna - aż chce się zanucić "Bądź pochwalona, ojczyzno nasza wolna." Dźwięki są nieco monotonne, ale można to wybaczyć w grze stworzonej przez jednego człowieka. Czas rozgrywki obejmuje trzydzieści dni w świecie gry, a cała historia doprowadzić może do jednego z dwudziestu zakończeń. W każdym momencie można spróbować grać od dowolnego z już ukończonych dni, dlatego jeśli ktoś będzie chciał zobaczyć inny finał, to nie będzie musiał zaczynać od zera.'''</p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">'''Papers, Please dostępna jest na systemy Mac OS (Apple) i Windows. Gra nie ma wersji demonstracyjnej, ale jeśli ktoś chciałby spróbować czym to się je, to na stronie Lucasa Pope'a dostępna jest wczesna wersja beta. Należy tylko pamiętać, że od tamtej pory autor wprowadził sporo zmian: bardziej stopniowane wprowadzenie w tajniki biurokracji (nie wszystkie reguły działają naraz od początku), poprawiony interfejs użytkownika (wyraźniej wypunktowane zasady, delikatne wskazanie klikalnych elementów przy użyciu trybu rozbieżności), czy też wygładzoną oprawę audiowizualną.'''</p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">''' '''</p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">'''Papers, Please nie jest oczywiście bez wad - jednych razić może relatywnie prosta grafika, drugim przeszkadzać będzie ograniczona warstwa audio, a jeszcze innym nie spodoba się specyficzny model rozgrywki. Ja przyczepiłbym się do przejeżdżających w pobliżu posterunku samochodów: jeśli akcja gry toczy się w 1982 roku, to w komunistycznym państwie - nawet fikcyjnym - nie byłoby ich widać aż tyle (wystarczy spojrzeć na Koreę Północną w XXI wieku...). Dziełu Lucasa Pope'a należy się jednak uznanie za podjęcie nietuzinkowego tematu w medium, które zdecydowanie zbyt rzadko porusza kwestie inne niż "tam jest twój wróg, zabij!" Nieczęsto zdarza się równie ambitny i pomysłowy tytuł, w który jednocześnie da się naprawdę grać, to znaczy który ma interesującą mechanikę i wykonanie na dobrym poziomie. Warto podkreślić ten fakt: Papers, Please to nie gra artystyczna, która znudzi po pięciu minutach albo wygląda jak zły sen programisty Spectrum, tylko rzecz ciekawa i wciągająca, która bawi, a jednocześnie co jakiś czas zmusza do myślenia nad całkiem poważnymi kwestiami.'''</p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">'''Zachodnie Grestin i Wschodnie Grestin, dzielący je mur i charakterystyczna budka celnicza-przypomina to realne kiedyś istniejące miejsca i reżimy, nie trzeba się daleko rozglądać by zauważyć że autor wzorował się na podziale Niemiec z czasów XX wieku. Lucas Pope nie próbuje nam jednak sprzedać łopatologicznie wyłożonej propagandy, ze złymi komuchami i świetlanymi opozycjonistami. W Papers, Please znajdziemy sporą dawkę satyry i niewesoły obraz życia w systemie totalitarnym, lecz nie razi on uproszczeniami. Decyzje pozostawia w rękach gracza: może bohater się zeszmaci pod presją systemu, ale może uda mu się tego uniknąć. Jeśli zaś zrobi coś nagannego, to być może istniały powody, by wydarzenia potoczyły się akurat tak, a nie inaczej - i trochę inaczej osądza się postać, gdy to my sami spowodowaliśmy, że znalazła się w sytuacji bez wyjścia.'''</p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">''' '''</p> |
||
| − | |||
| − | <p style="-webkit-tap-highlight-color:rgba(0,0,0,0);box-sizing:border-box;-webkit-transition:all250ms;transition:all250ms;">'''Być może zatem dzięki Papers, Please niektórzy polscy gracze nabiorą trochę innej perspektywy na naszą poplątaną historię najnowszą, albo chociaż podczas następnej wizyty w urzędzie spojrzą nieco przyjaźniejszym okiem na siedzącą po drugiej stronie biurka osobę. Może dlatego tak sztywno trzyma się reguł, bo jeszcze jedna pomyłka w tym miesiącu zaprowadzi ją na bezrobocie, a może widzi pięćdziesiątego w tym dniu petenta, który zapomniał niezbędnego papierka i po prostu nie może już na niego patrzeć. Cóż, urzędnik też człowiek, jak się okazuje. ''''' Tekst pochodzi ze strony Gry.pl, został jedynie lekko zmieniony''</p> |
||
| − | |||
| − | == Mapa Strony''' ''' == |
||
| − | [http://l.papersplease.wikia.com/wiki/Papers_Please_Wiki Stona główna ]-''Do głównej strony wiki'' |
||
| − | |||
| − | [http://pl.papersplease.wikia.com/wiki/Postacie Postacie] ''-Postacie w grzę'' |
||
| − | |||
| − | [http://pl.papersplease.wikia.com/wiki/EZIC Ezic]''-Kto Ezic'' |
||
[[Kategoria:Strona główna| ]] |
[[Kategoria:Strona główna| ]] |
||
[[Kategoria:Postacie]] |
[[Kategoria:Postacie]] |
||
[[Kategoria:Ezic]] |
[[Kategoria:Ezic]] |
||
| + | [[Kategoria:Administracja]] |
||
| + | [[Kategoria:Filmy]] |
||
Aktualna wersja na dzień 12:50, 3 sie 2018
Rozgrywka[]
Fabuła Papers, Please traktuje o życiu zawodowym inspektora imigracyjnego pracującego na przejściu granicznym położonym między Kolechią, a Arstoczką. Gracz ma za zadanie kontrolować dokumenty przybywających ludzi, używając nieskomplikowanej tablicy przyrządów, aby upewnić się, czy są one zgodne z prawem. Ma to na celu ochronę kraju przed niepożądanymi osobami takimi jak: terroryści, przestępcy czy przemytnicy. W razie wykrycia niezgodności, gracz może przesłuchać ubiegającego się o wstęp w celu jej wyjaśnienia oraz, jeśli zachodzi taka potrzeba, zebrać odciski palców lub wykonać skan całego ciała. W niektórych przypadkach grający ma możliwość zaaresztowania petenta czy też przyjęcia proponowanej przez niego łapówki.
Pod koniec każdego dnia pracy gracz otrzymuje określoną kwotę pieniędzy uzależnioną od liczby udzielonych pozwoleń, wielkości łapówek, a także kar finansowych wymierzonych za popełnione błędy. Następnie musi zadecydować jak rozdysponować swoje zasoby pieniężne pomiędzy czynsz, produkty żywnościowe, ogrzewanie i inne artykuły pierwszej potrzeby, aby zapewnić byt sobie i swojej rodzinie. Podczas gdy wzajemne relacje pomiędzy Arstoczką, a sąsiednimi krajami pogarszają się, między innymi w związku z powtarzającymi się atakami terrorystycznymi, stopniowej zmianie ulegają przepisy imigracyjne. Zmiany te mogą polegać na wprowadzeniu zakazu wstępu dla obywateli konkretnego kraju czy domaganiu się specyficznej i aktualnej dokumentacji. W trakcie rozgrywki gracz może zmagać się z dylematami moralnymi, takimi jak decyzja o wpuszczeniu do kraju małżonka imigranta pomimo niespełniania przez niego wymogów formalnych, który może okazać się zamachowcem. Gra zawiera losowo generowane postacie, do tworzenia których wykorzystywane są przygotowane przez twórcę szablony, oraz unikalnych bohaterów.
W grze pojawia się także tajemnicza antyrządowa organizacja znana jako Gwiazda Zakonu Ezica albo po prostu EZIC. Jej członkowie co pewien czas zjawiają się na przejściu granicznym i instruują gracza co ma zrobić, aby pomóc ugrupowaniu w obaleniu obecnego rządu i przejęciu władzy. Grający może wspomóc organizację bądź zlekceważyć jej rozkazy.
Produkcja posiada tryb fabularny z dwudziestoma możliwymi zakończeniami pojawiającymi się w zależności od wyborów dokonywanych przez gracza, jak i losowy tryb gry w nieskończoność, który trzeba odblokować[2][3]. ==
Recenzja gry (Opis)[]
Czy symulator pracy urzędnika może być ciekawy? Oczywiście!
Być może zatem dzięki Papers, Please niektórzy polscy gracze nabiorą trochę innej perspektywy na naszą poplątaną historię najnowszą, albo chociaż podczas następnej wizyty w urzędzie spojrzą nieco przyjaźniejszym okiem na siedzącą po drugiej stronie biurka osobę. Może dlatego tak sztywno trzyma się reguł, bo jeszcze jedna pomyłka w tym miesiącu zaprowadzi ją na bezrobocie, a może widzi pięćdziesiątego w tym dniu petenta, który zapomniał niezbędnego papierka i po prostu nie może już na niego patrzeć. Cóż, urzędnik też człowiek, jak się okazuje. Tekst pochodzi ze strony Gram.pl, został jedynie lekko zmieniony